پا بر سر سبزه تا به خواری ننهیم.
نقش گیاه و درخت در ایجاد تمدن های بشری چنان برجسته و پررنگ است که کمتر جوامعی پیدا می شوند که بر این مواهب الهی به دیده احترام ننگرند .
تعالیم اسلامی و آموزه های فرهنگی ایرانیان همواره بر نقش طبیعت و احترام و صیانت از آن تاکید کرده است .
بسیاری از ادیبان با زبان شعر و ادب تعالیم قرآنی و دینی را به شکلی دیگر باز گفته اند
به عنوان مثال مولانا در ابیات زیر ، تسبیح گویی مخلوقات بهر خالق را که در آیات قرآن کریم آمده است به زیبایی ترجمان شده است:
نطق آب و نطق خاک و نطق گل
هست محسوس حواس اهل دل
جمله ذرات عالم در نهان
با تو گویند روزان و شبان
ما سمیعیم و بصیر و باهشیم
با شما نامحرمان ما خموشیم
مخلوقات خداوند متعال ضمن آنکه به تسبیح گویی خالق مشغولند هرکدام پی هدف و ماموریتی آمده اند
وزمان باید سپری شود تا علم بشر پی به راز و رمز هرکدام ببرد .از این روست که کارشناسان بهترین پس انداز ملت ها را همین درخت و سبزه می دانند تا روزی گره از مشکلات آینده بشر بگشایند.
امروز کارکردهای طبیعت فقط به زیبایی منظر و تماشای گل وگیاه منحصر نمی شود بلکه از آن تولید اکسیژن و کنترل ریزگرد و از همه مهمتر امنیت زیستی حاصل آید که پایه سایر امنیت ها بخصوص امنیت غذایی و..است .
سال نو ما ایرانیان با فصل زاد و ولد درخت و بوته وسبزه مقارن شده است و طبیعت چون طفلک ناز محتاج مراقبت و نوازش است نه آنکه با ماشین و سر وصدا خلوت گرم پرندگان را بر هم زنیم ، خدای ناکرده با تیشه و تبر به جان درخت افتیم و با ماشین ، شین سبزه را رقم زنیم و صورت خاک را بتراشیم و پا بر سر سبزه تا به خواری نهیم !!.
اینک که نرم نرمک می رسد بهار ، این نگارستان یزدان را ارج نهیم .دمی بنوشیم از هوای پاک کوهساران ، بخندیم چون گل ودرسی بهر رستخیز از این طبیعت بیاموزیم .
ارسال به دوست